BRM 1200: Herentals – Cosne sur Loire – Herantals
Het was midden mei, nog herstellende van mijn valpartij in de Amstel Gold Race, toen ik op de kalender van randonneurs.be keek. Naast de 600 km van Brussel die ik wou meedoen zag ik ook Herentals – Cosne sur Loire – Herentals (HCH) staan, een 1200 kilometer-brevet. Ik contacteerde Pieter, en die was meteen gewonnen voor het idee. Navraag bij de organisatie leerde ons dat er amper nog plaatsen waren, dus snel inschrijven was de boodschap. Qua voorbereiding was het niet ideaal zo 6 weken niet fietsen, maar ach, af en toe moet je eens een uitdaging aangaan.
Dinsdagavond 11 juli was het dan zover, mijn HCH begon met een rit naar Lokeren, waar Pieter woont, en waar ik de nacht ging doorbrengen (zo was het iets minder ver op woensdagmorgen). De samenkomst was namelijk al om 4u30 in Herentals.
Dag 1
Om 3u ging de wekker, vroeg dag, maar we konden er maar al aan wennen. Snel wat ontbeten en dan richting Herentals. Daar stonden 49 andere randonneurs, van over gans de wereld (Brazilië, Japan, Korea, Nederland, Duitsland en zelfs iemand uit Zwalm ;-)), te wachten. Eerst was er nog een controle van licht en fluojasje, en dan konden we vertrekken in 2 groepen (om zo de groep wat minder groot te maken).
Na 50 natte kilometers (af en toe kregen we een bui te verwerken) kwamen we aan het Atomium waar organisator Geert ons opwachtte. De groep was nog grotendeels samengebleven, maar erg veel werd er nog niet gepraat. Het was opletten met de regen en een passage door het centrum van Brussel is ook iets waar je wat moet bij opletten, zeker als er dan nog eens werken zijn.
Eens voorbij Brussel reden we langs het kanaal Brussel – Charleroi. Daar waren er jammergenoeg ook werken, waar de fiets een modderbad kreeg, alles plakte goed vol, wat sommigen later inspireerde tot een carwash bezoek.
Na 100 kilometer was er de eerste controle in Naast. Tijd voor een stempel, iets te eten en wat te drinken. Lang stilzitten was er echter niet bij, want het was niet al té warm en het regende nog steeds als we vertrokken. Daarnaast was er nog 265 kilometer te rijden. Officieel was er nu een stuk van 190 kilometer tot de volgende controle (in Compiègne), een stuk dat grotendeels langs rechte wegen én tegenwind liep.
We hadden echter een sterke beer en ervaren randonneur Franck die ons uit de wind zette. In Cateau-Cambrésis (180 km ver) kozen we ervoor om iets te eten. We waren intussen iets meer dan 8u onderweg. Terwijl we aan het eten waren kwamen er nog anderen aan, maar we beslisten om terug te vertrekken. Steven, die intussen al 2 platte banden had gehad sloot ook terug aan en weg waren we.. Even later stonden we echter opnieuw langs de kant, opnieuw een platte band. Aangezien het niet de eerste was namen we onze tijd om de buitenband te inspecteren. We verloren misschien wat tijd, maar toen we vertrokken kwam een grotere groep aangereden, wat ook mooi meegenomen was. Van de kilometers erna herinner ik me vooral dat we nog een aantal keren pech hadden, maar dat kon de pret niet bederven. We hadden intussen een mooi groepje met gelijkgestemden, samen uit, samen thuis!
Half 8 kwamen we aan kilometer 280. Hier was er een warme maaltijd voorzien, ideaal om zo de laatste 85 kilometer aan te vatten. Langsheen enkele wegen die ook in Brussel – Parijs – Brussel zaten kwamen we dichter bij Parijs.
Aangezien we met een grote bende waren zaten we verspreid over 2 hotels. Wij hadden het tweede hotel, waardoor we nog wat extra kilometers dienden te doen. 5 voor 12 kwamen we uiteindelijk aan het hotel. Snel een douche en gaan slapen, want om 3u45 stond de wekker alweer.
Statistieken:
366,3 kilometer. 18u56 onderweg, 14u40 beweegtijd. 2035 hoogtemeters
Strava: https://www.strava.com/activities/1081956449
Dag 2
Kwart voor 4, na iets meer dan 3 u slapen ging de wekker alweer af. Snel de bagage verzamelen, en om 4u deze gaan afgeven. De planning was namelijk om in groep om 4u15 te vertrekken.
7 km later kwamen we bij het rijkelijk ontbijt dat door de organisator klaargezet was (menig hotel kan hier nog iets van leren). Op dat uur van de dag is het echter niet gemakkelijk voor mij om veel binnen te krijgen, dus ook wat meegenomen voor onderweg. Sowieso was er na Parijs ook een stop voorzien aan een warenhuis.
Onder de leiding (en het strakke tempo) van Guy ging het richting Parijs voor een korte citytrip langsheen de Sacre Coeur, Moulin Rouge, Arc de triomphe, Eifeltoren, Louvre en Notre-Dame. Nog voor menig toerist wakker werd, hadden wij al de belangrijkste zaken van Parijs gezien. Toch wel speciaal zo met de fiets, het zal iets zijn dat ik niet snel ga vergeten. Dankzij onze Koreaanse vriend kon Zuid-Korea hiervan ook mee genieten, want hij zorgde voor Facebook Live-feed (ik hoop dat de bestellingen uit Zuid Korea van cyclo4cancer.be truitjes al binnenstromen).
De passage door Parijs was door de vele stops erg vermoeiend, de kilometers gaan ook niet echt vooruit, maar ach, ik zou het toch wel iedereen aanraden.
Bij de stop na Parijs werd een mooi groepje gevormd waarmee we de volledige rit zouden uitdoen (en ook grotendeels de dagen erna). Het was een mix van ervaren randonneurs, en toch ook wel wat nieuwelingen op deze afstand. Opnieuw hadden we wat af te rekenen met pech, maar voor de rest ging het wel behoorlijk vlot. Rechte wegen (50 km ongeveer, gelukkig was er af en toe een rond punt) blijven alleen nogal saai om te rijden, zeker als je dan nog eens tegenwind hebt.
Orléans was stempelplek op dag 2. Hier namen we onze tijd om ook even wat te eten en wat voorraad in te slaan. Er restte nog een 110 kilometer te gaan vooraleer we aan het hotel waren met op 20 kilometer van het hotel een eetgelegenheid. We besloten echter door te rijden, maar onderweg nog even te stoppen om iets te eten (en drinken). Gelukkig was het nu wat meer meewind, wat het allemaal toch iets plezanter maakte.
Bij valavond reden we Cosne-Cours-Sur-Loire binnen en kwamen we aan het hotel. Er werd eerst nog wat gegeten, dan gedoucht en dan terug het bed in. Tegen half 12 lagen we te slapen, toch al een iets langere nacht, want de wekker stond om 4u15.
Al bij al wel een goede dag achter de rug. De ochtend duurde lang en ging traag, maar eens die voorbij was werd het wel plezanter. De goede groepssfeer deed daar natuurlijk ook veel aan!
Statistieken dag 2:
293,4 kilometer, 16u57 onderweg, 12u01 beweegtijd. 1012 hoogtemeters.
Strava: https://www.strava.com/activities/1081956449
Dag 3
Na een goede nacht was het alweer tijd om te vertrekken om 5u. Vandaag stond een heuvelachtig ritje op het programma, richting de Champagnestreek. Het weer was intussen erg goed, aangenaam fietsweer. We vertrokken allen samen, maar al snel viel het uit elkaar en reden Pieter, Jan en ik samen. Toen we aan een bakkerijtje kwamen sloten ook Liesbeth, Steven, Jo, Vic, Jochem, Bart en Paul aan. Met hen zouden we de dag doorbrengen.
In Joigny stond de organisator ons op te wachten (met een lekker warm soepje). Aangezien Jan nog een Chimay wou drinken bleven we iets langer plakken. Terwijl we dan toch de tourist uithingen nog even een ommetje langs een uitzichtpunt en zo waren we de groep wat kwijt. We zouden ze iets later terug kunnen bijbenen. Prachtige streek in elk geval!
De middagstop was in Romilly-sur-Seine, waar we bij het Chinees all-you-can-eat-and-drink restaurant een stop hadden. Ideaal om de maag te vullen. Met 180 kilometer op de teller zaten we ook al mooi over halfweg, maar er kwam nog een lastig stuk. Pieter had wederom pech (2 platte banden na elkaar) en samen met Liesbeth en Steven besloot ik toch al aan te zetten en op een rustig / eigen tempo te vertrekken. In Vertus zouden we de andere wel terugzien, want daar gingen we nog een stop plannen.
Met 222 kilometer op de teller kwamen we aan op de markt van Vertus. Ik herkende het marktpleintje nog van tijdens Brugge – Mont Ventoux, toen passeerden we hier ook. We maakten gebruik van het feit dat het marktdag was en kochten het lekkerste fruit uit de streek (dixit de dame aan het kraam). Dat smaakte!
Na Vertus doken we tussen de Champagnevelden. Dit is een streek die ik altijd al prachtig vond en net op dat moment had ik een goed moment (ofwel lag het aan mijn muziek). Het was echt genieten en ideaal om mooie foto’s te maken. De klimmen werden iets lastiger, wat zorgde voor wat scheuren in de groep (intussen stond er deze dag toch al meer dan 250 kilometer op de teller, en 909 kilometer op 3 dagen). De aanblik van de ondergaande zon over de champagne en graanvelden deed de pijn echter vergeten. Het was al tegen 22u vooraleer we in het hotel waren, waar er al menig fles champagne gekraakt was.
Aangezien we onderweg nog niet gegeten hadden, kozen Pieter en ik er nog voor om de Burger King een bezoekje te brengen. Deze keer wel eerst een douche genomen, gegeten, en dan alles klaargemaakt voor de laatste dag en snel het bed in.
Het gevoel van deze dag was al bij al goed. De benen deden pijn, het zitvlak ook, maar ik heb me geamuseerd.
Statistieken dag 3:
274,4 kilometer, 16u51 onderweg, 12u05 beweegtijd, 2358 hoogtemeters
Strava: https://www.strava.com/activities/1083461306/
Dag 4
De laatste dag, maar ook de lastigste. Bij mij ging het ’s morgens niet zoals het moest, ik kreeg de vermoeidheid maar niet weg, en het was af en toe opletten om de ogen open te houden. Ik besloot om aan de eerste bakker die we tegenkwamen wat langer te stoppen en liet Pieter en Steven rijden. Samen met Jo, Jan, Vic en Jochem reed ik verder door. Op de hellingen was het moeite doen om ze bij te houden, maar al bij al waren de verschillen niet al te groot (of ze deden genoeg hun best om deze niet al te groot te maken).
Deze dag konden we omschrijven als de Chimay-dag, er was in ons groepje iemand die nogal bezeten was door dit drankje en dat zorgde voor een extra stop aan de Espace Chimay (na 107 kilometer). Ik besloot daar iets vroeger te vertrekken en deed een stukje van de weg richting Cerfontaine op mijn eentje. Langzaamaan begon ik er ook door te komen, en vooral het lekkere broodje in Cerfontaine bracht me er door. Jan wist me ook te vertellen dat het parcours wat minder lastig werd, het waren maar wat putjes meer (de definitie van putjes moet nog wat bijgesteld worden, want af en toe klom het toch een kilometer of 2). We passeerden ook het race-circuit van Mettet.
Intussen hadden we ook Liesbeth bijgehaald, en zo was ons groepje weer wat completer. Met deze bende zouden we naar de finish rijden!
Na een ijs-stop passeerden we aan Namur en reden we langsheen een ravel richting Eghezée, de laatste controle van onze tocht. Hier was Pieter aan het wachten, maar bij koos ervoor om met 2 anderen door te rijden (hij zat er dan ook al bijna een uur). Wij besloten om als laatste hier te vertrekken, zodat we de organisator konden verwittigen dat iedereen gepasseerd was. Nog 70 kilometer waren er te gaan, kilometers die al bij al niet zo snel vooruit gingen. Bij 100 kilometer heb je het idee, “nog maar 100”, maar bij 50 is dat vooral “Nog 50”. De vermoeidheid zal hier ook voor iets tussen zitten.
Rond kwart voor 9 was het dan zover: we waren opnieuw in Herentals, we hadden de 1200 kilometer volbracht. Het was een zware onderneming geweest, maar een zeer plezante. Ik heb mensen leren kennen die ik nooit ga vergeten (en hopelijk nog veel ga tegenkomen), we hadden een groepje dat elkaar steunde door dik en dun, ook al waren het soms erg ervaren randonneurs, toch werd er gewacht.
De organisatie had aan de finish nog een mobiel frietkraam voorzien, én dat smaakte! Amai!
Ten eerste veel dank aan Jan Geerts voor de organisatie. Op voorhand was dit aangekondigd als Club Med voor randonneurs, en dat was het ook, alles was tot in de puntjes verzorgt! Chapeau en 1000x dank.
Daarnaast wil ik iedereen bedanken in wiens wiel ik heb mogen uitblazen / afzien. Speciale dank aan Pieter (zonder wie ik dit nooit begonnen was), maar ook aan Steven, Vic, Jan, Jo, Liesbeth,Rafaella, Guy, Jochem, Bart en Paul. (nu hopen dat ik niemand vergeten ben, alvast sorry).
Om af te sluiten de statistieken van dag 4
277,6 kilometer, 15u41 onderweg, 12u10 beweegtijd, 2556 hoogtemeters
Strava: https://www.strava.com/activities/1084996489
Foto’s kunnen teruggevonden worden op http://www.randonneurs.be/page/brm-2017-herentals
En nu? We zien wel 😉
Be the First to comment.
Het was midden mei, nog herstellende van mijn valpartij in de Amstel Gold Race, toen ik op de kalender van randonneurs.be keek. Naast de 600 km van Brussel die ik wou meedoen zag ik ook Herentals – Cosne sur Loire – Herentals (HCH) staan, een 1200 kilometer-brevet. Ik contacteerde Pieter, en die was meteen gewonnen voor het idee. Navraag bij de organisatie leerde ons dat er amper nog plaatsen waren, dus snel inschrijven was de boodschap. Qua voorbereiding was het niet ideaal zo 6 weken niet fietsen, maar ach, af en toe moet je eens een uitdaging aangaan.
Dinsdagavond 11 juli was het dan zover, mijn HCH begon met een rit naar Lokeren, waar Pieter woont, en waar ik de nacht ging doorbrengen (zo was het iets minder ver op woensdagmorgen). De samenkomst was namelijk al om 4u30 in Herentals.
Dag 1
Om 3u ging de wekker, vroeg dag, maar we konden er maar al aan wennen. Snel wat ontbeten en dan richting Herentals. Daar stonden 49 andere randonneurs, van over gans de wereld (Brazilië, Japan, Korea, Nederland, Duitsland en zelfs iemand uit Zwalm ;-)), te wachten. Eerst was er nog een controle van licht en fluojasje, en dan konden we vertrekken in 2 groepen (om zo de groep wat minder groot te maken).
Na 50 natte kilometers (af en toe kregen we een bui te verwerken) kwamen we aan het Atomium waar organisator Geert ons opwachtte. De groep was nog grotendeels samengebleven, maar erg veel werd er nog niet gepraat. Het was opletten met de regen en een passage door het centrum van Brussel is ook iets waar je wat moet bij opletten, zeker als er dan nog eens werken zijn.
Eens voorbij Brussel reden we langs het kanaal Brussel – Charleroi. Daar waren er jammergenoeg ook werken, waar de fiets een modderbad kreeg, alles plakte goed vol, wat sommigen later inspireerde tot een carwash bezoek.
Na 100 kilometer was er de eerste controle in Naast. Tijd voor een stempel, iets te eten en wat te drinken. Lang stilzitten was er echter niet bij, want het was niet al té warm en het regende nog steeds als we vertrokken. Daarnaast was er nog 265 kilometer te rijden. Officieel was er nu een stuk van 190 kilometer tot de volgende controle (in Compiègne), een stuk dat grotendeels langs rechte wegen én tegenwind liep.
We hadden echter een sterke beer en ervaren randonneur Franck die ons uit de wind zette. In Cateau-Cambrésis (180 km ver) kozen we ervoor om iets te eten. We waren intussen iets meer dan 8u onderweg. Terwijl we aan het eten waren kwamen er nog anderen aan, maar we beslisten om terug te vertrekken. Steven, die intussen al 2 platte banden had gehad sloot ook terug aan en weg waren we.. Even later stonden we echter opnieuw langs de kant, opnieuw een platte band. Aangezien het niet de eerste was namen we onze tijd om de buitenband te inspecteren. We verloren misschien wat tijd, maar toen we vertrokken kwam een grotere groep aangereden, wat ook mooi meegenomen was. Van de kilometers erna herinner ik me vooral dat we nog een aantal keren pech hadden, maar dat kon de pret niet bederven. We hadden intussen een mooi groepje met gelijkgestemden, samen uit, samen thuis!
Half 8 kwamen we aan kilometer 280. Hier was er een warme maaltijd voorzien, ideaal om zo de laatste 85 kilometer aan te vatten. Langsheen enkele wegen die ook in Brussel – Parijs – Brussel zaten kwamen we dichter bij Parijs.
Aangezien we met een grote bende waren zaten we verspreid over 2 hotels. Wij hadden het tweede hotel, waardoor we nog wat extra kilometers dienden te doen. 5 voor 12 kwamen we uiteindelijk aan het hotel. Snel een douche en gaan slapen, want om 3u45 stond de wekker alweer.
Statistieken:
366,3 kilometer. 18u56 onderweg, 14u40 beweegtijd. 2035 hoogtemeters
Strava: https://www.strava.com/activities/1081956449
Dag 2
Kwart voor 4, na iets meer dan 3 u slapen ging de wekker alweer af. Snel de bagage verzamelen, en om 4u deze gaan afgeven. De planning was namelijk om in groep om 4u15 te vertrekken.
7 km later kwamen we bij het rijkelijk ontbijt dat door de organisator klaargezet was (menig hotel kan hier nog iets van leren). Op dat uur van de dag is het echter niet gemakkelijk voor mij om veel binnen te krijgen, dus ook wat meegenomen voor onderweg. Sowieso was er na Parijs ook een stop voorzien aan een warenhuis.
Onder de leiding (en het strakke tempo) van Guy ging het richting Parijs voor een korte citytrip langsheen de Sacre Coeur, Moulin Rouge, Arc de triomphe, Eifeltoren, Louvre en Notre-Dame. Nog voor menig toerist wakker werd, hadden wij al de belangrijkste zaken van Parijs gezien. Toch wel speciaal zo met de fiets, het zal iets zijn dat ik niet snel ga vergeten. Dankzij onze Koreaanse vriend kon Zuid-Korea hiervan ook mee genieten, want hij zorgde voor Facebook Live-feed (ik hoop dat de bestellingen uit Zuid Korea van cyclo4cancer.be truitjes al binnenstromen).
De passage door Parijs was door de vele stops erg vermoeiend, de kilometers gaan ook niet echt vooruit, maar ach, ik zou het toch wel iedereen aanraden.
Bij de stop na Parijs werd een mooi groepje gevormd waarmee we de volledige rit zouden uitdoen (en ook grotendeels de dagen erna). Het was een mix van ervaren randonneurs, en toch ook wel wat nieuwelingen op deze afstand. Opnieuw hadden we wat af te rekenen met pech, maar voor de rest ging het wel behoorlijk vlot. Rechte wegen (50 km ongeveer, gelukkig was er af en toe een rond punt) blijven alleen nogal saai om te rijden, zeker als je dan nog eens tegenwind hebt.
Orléans was stempelplek op dag 2. Hier namen we onze tijd om ook even wat te eten en wat voorraad in te slaan. Er restte nog een 110 kilometer te gaan vooraleer we aan het hotel waren met op 20 kilometer van het hotel een eetgelegenheid. We besloten echter door te rijden, maar onderweg nog even te stoppen om iets te eten (en drinken). Gelukkig was het nu wat meer meewind, wat het allemaal toch iets plezanter maakte.
Bij valavond reden we Cosne-Cours-Sur-Loire binnen en kwamen we aan het hotel. Er werd eerst nog wat gegeten, dan gedoucht en dan terug het bed in. Tegen half 12 lagen we te slapen, toch al een iets langere nacht, want de wekker stond om 4u15.
Al bij al wel een goede dag achter de rug. De ochtend duurde lang en ging traag, maar eens die voorbij was werd het wel plezanter. De goede groepssfeer deed daar natuurlijk ook veel aan!
Statistieken dag 2:
293,4 kilometer, 16u57 onderweg, 12u01 beweegtijd. 1012 hoogtemeters.
Strava: https://www.strava.com/activities/1081956449
Dag 3
Na een goede nacht was het alweer tijd om te vertrekken om 5u. Vandaag stond een heuvelachtig ritje op het programma, richting de Champagnestreek. Het weer was intussen erg goed, aangenaam fietsweer. We vertrokken allen samen, maar al snel viel het uit elkaar en reden Pieter, Jan en ik samen. Toen we aan een bakkerijtje kwamen sloten ook Liesbeth, Steven, Jo, Vic, Jochem, Bart en Paul aan. Met hen zouden we de dag doorbrengen.
In Joigny stond de organisator ons op te wachten (met een lekker warm soepje). Aangezien Jan nog een Chimay wou drinken bleven we iets langer plakken. Terwijl we dan toch de tourist uithingen nog even een ommetje langs een uitzichtpunt en zo waren we de groep wat kwijt. We zouden ze iets later terug kunnen bijbenen. Prachtige streek in elk geval!
De middagstop was in Romilly-sur-Seine, waar we bij het Chinees all-you-can-eat-and-drink restaurant een stop hadden. Ideaal om de maag te vullen. Met 180 kilometer op de teller zaten we ook al mooi over halfweg, maar er kwam nog een lastig stuk. Pieter had wederom pech (2 platte banden na elkaar) en samen met Liesbeth en Steven besloot ik toch al aan te zetten en op een rustig / eigen tempo te vertrekken. In Vertus zouden we de andere wel terugzien, want daar gingen we nog een stop plannen.
Met 222 kilometer op de teller kwamen we aan op de markt van Vertus. Ik herkende het marktpleintje nog van tijdens Brugge – Mont Ventoux, toen passeerden we hier ook. We maakten gebruik van het feit dat het marktdag was en kochten het lekkerste fruit uit de streek (dixit de dame aan het kraam). Dat smaakte!
Na Vertus doken we tussen de Champagnevelden. Dit is een streek die ik altijd al prachtig vond en net op dat moment had ik een goed moment (ofwel lag het aan mijn muziek). Het was echt genieten en ideaal om mooie foto’s te maken. De klimmen werden iets lastiger, wat zorgde voor wat scheuren in de groep (intussen stond er deze dag toch al meer dan 250 kilometer op de teller, en 909 kilometer op 3 dagen). De aanblik van de ondergaande zon over de champagne en graanvelden deed de pijn echter vergeten. Het was al tegen 22u vooraleer we in het hotel waren, waar er al menig fles champagne gekraakt was.
Aangezien we onderweg nog niet gegeten hadden, kozen Pieter en ik er nog voor om de Burger King een bezoekje te brengen. Deze keer wel eerst een douche genomen, gegeten, en dan alles klaargemaakt voor de laatste dag en snel het bed in.
Het gevoel van deze dag was al bij al goed. De benen deden pijn, het zitvlak ook, maar ik heb me geamuseerd.
Statistieken dag 3:
274,4 kilometer, 16u51 onderweg, 12u05 beweegtijd, 2358 hoogtemeters
Strava: https://www.strava.com/activities/1083461306/
Dag 4
De laatste dag, maar ook de lastigste. Bij mij ging het ’s morgens niet zoals het moest, ik kreeg de vermoeidheid maar niet weg, en het was af en toe opletten om de ogen open te houden. Ik besloot om aan de eerste bakker die we tegenkwamen wat langer te stoppen en liet Pieter en Steven rijden. Samen met Jo, Jan, Vic en Jochem reed ik verder door. Op de hellingen was het moeite doen om ze bij te houden, maar al bij al waren de verschillen niet al te groot (of ze deden genoeg hun best om deze niet al te groot te maken).
Deze dag konden we omschrijven als de Chimay-dag, er was in ons groepje iemand die nogal bezeten was door dit drankje en dat zorgde voor een extra stop aan de Espace Chimay (na 107 kilometer). Ik besloot daar iets vroeger te vertrekken en deed een stukje van de weg richting Cerfontaine op mijn eentje. Langzaamaan begon ik er ook door te komen, en vooral het lekkere broodje in Cerfontaine bracht me er door. Jan wist me ook te vertellen dat het parcours wat minder lastig werd, het waren maar wat putjes meer (de definitie van putjes moet nog wat bijgesteld worden, want af en toe klom het toch een kilometer of 2). We passeerden ook het race-circuit van Mettet.
Intussen hadden we ook Liesbeth bijgehaald, en zo was ons groepje weer wat completer. Met deze bende zouden we naar de finish rijden!
Na een ijs-stop passeerden we aan Namur en reden we langsheen een ravel richting Eghezée, de laatste controle van onze tocht. Hier was Pieter aan het wachten, maar bij koos ervoor om met 2 anderen door te rijden (hij zat er dan ook al bijna een uur). Wij besloten om als laatste hier te vertrekken, zodat we de organisator konden verwittigen dat iedereen gepasseerd was. Nog 70 kilometer waren er te gaan, kilometers die al bij al niet zo snel vooruit gingen. Bij 100 kilometer heb je het idee, “nog maar 100”, maar bij 50 is dat vooral “Nog 50”. De vermoeidheid zal hier ook voor iets tussen zitten.
Rond kwart voor 9 was het dan zover: we waren opnieuw in Herentals, we hadden de 1200 kilometer volbracht. Het was een zware onderneming geweest, maar een zeer plezante. Ik heb mensen leren kennen die ik nooit ga vergeten (en hopelijk nog veel ga tegenkomen), we hadden een groepje dat elkaar steunde door dik en dun, ook al waren het soms erg ervaren randonneurs, toch werd er gewacht.
De organisatie had aan de finish nog een mobiel frietkraam voorzien, én dat smaakte! Amai!
Ten eerste veel dank aan Jan Geerts voor de organisatie. Op voorhand was dit aangekondigd als Club Med voor randonneurs, en dat was het ook, alles was tot in de puntjes verzorgt! Chapeau en 1000x dank.
Daarnaast wil ik iedereen bedanken in wiens wiel ik heb mogen uitblazen / afzien. Speciale dank aan Pieter (zonder wie ik dit nooit begonnen was), maar ook aan Steven, Vic, Jan, Jo, Liesbeth,Rafaella, Guy, Jochem, Bart en Paul. (nu hopen dat ik niemand vergeten ben, alvast sorry).
Om af te sluiten de statistieken van dag 4
277,6 kilometer, 15u41 onderweg, 12u10 beweegtijd, 2556 hoogtemeters
Strava: https://www.strava.com/activities/1084996489
Foto’s kunnen teruggevonden worden op http://www.randonneurs.be/page/brm-2017-herentals
En nu? We zien wel 😉