Solden dag 5 – Rustdagje bij Swarovski en in Innsbruck
Nadat we de voorbije dagen de bergen ingetrokken waren was het vandaag tijd om eens iets anders te doen. Al lange tijd was het gepland om zeker een bezoek te brengen aan de Swarovski Kristallwelten in Wattens. Aangezien het een minder goeie dag qua weer ging zijn beslisten we om dit vandaag te plannen (want in het hooggebergte zou het natuurlijk nog een stuk slechter zijn. Achteraf gelezen dat het zelfs gesneeuwd heeft).
Aangezien Wattens een eindje van Sölden ligt werd er iets vroeger vertrokken. We wilden om 10u aankomen, hopend dat de grote massa dan nog niet aangekomen was. Aangezien het sneller zou gaan over de autosnelweg kochten we maar een vignet (van prijs valt het eigenlijk nog mee). Op die manier ging de tocht ook een stuk sneller verlopen.
Iets na 10u waren we aanwezig. Er was al behoorlijk wat volk en ook de regen was aanwezig. Luka mocht niet mee naar binnen dus hij moest in de auto. Op weg naar daar wel moeten zoeken hoe ik mijn wagen afsluit zonder alarm. De voorbije keren was het alarm steeds afgegaan als Luka in de auto bleef. Blijkbaar moet ik de auto met de sleutel zelf sluiten (en niet met afstandsbediening).
Nadat de kaartjes gekocht werden, konden we richting de ingang door de mond van een een stenen reus. Wie verwacht binnenin de gekende Swarovskidingen tegen te komen zal een beetje teleurgesteld zijn. Eigenlijk betreed je een wereld van Kristallen. Het is allemaal erg kunstzinnig opgevat. Het ziet er allemaal wel erg goed uit en erg leuk gedaan. Het blonk natuurlijk allemaal nogal erg. Waarschijnlijk moest je de informatieborden bij alles lezen om het meeste goed te begrijpen, iets wat we niet altijd gedaan hebben waardoor het soms nogal ‘speciaal’ leek allemaal. Erg groot is het niet, op bijna een uurtje waren we buiten. Nuja, buiten… het grootste en langstdurende gedeelte moesten we nog doorgaan: de shop. Alles, maar dan ook alles wat er in Swarovski bestaat hebben ze er! Het is zondermeer indrukwekkend! Leuk is dat je korting krijgt met je ingangsticket (wel maar € 2).
Nadat de shop ook leeggekocht was (neen, er is nog wat overgelaten voor de andere klanten – gelukkig) gingen we richting Innsbruck. Via de GPS dachten we het stadscentrum gevonden te hebben, maar ’t lag nog ietsje verder. Parkeren deden we onderaan een overdekt winkelcentrum (niet al te groot, vlakbij het stadhuis). Daar zochten we een restaurantje waar we een kleingheid gegeten hebben. Zelf koos ik voor een spaghetti, kwestie van wat pasta te eten voor de grote dag die zou volgen…
Omdat het weer erg slecht was, hebben we eigenlijk niet zo heel veel van Innsbruck gezien. Er moesten echter nog steeds souvenirs gekocht worden, dus waagden we ons buiten. Gelukkig heeft het oude stadsgedeelte naast vele souvenirwinkels ook een soort van galerij, waardoor je toch wat droog kon rondlopen. Souvenirtjes werden eindelijk gevonden. We konden dus richting de auto, maar was het nu toch wel opeens ERG hard aan het regenenen. We schuilden even voor de Swarovski winkel van Innsbruck en… gingen nog maar eens binnen. Kwestie van nog wat te kunnen kopen dat we vergeten hadden in Wattens.
Toen het even wat minder regende vertrokken. Luka op kop, hij wist de weg tot de auto zonder problemen. Precies alsof hij alle dagen in Innsbruck van de Swarovski winkel naar de auto loopt. Slimme hond!
De terugrit naar Sölden verliep vlot, buiten het regenweer dan. Gaan eten deden we weer in hetzelfde als gisteren. Daarna nog even een bezoekje gebracht aan de Bike-expo van de Otztaler. Het nummer had ik gisteren al snel opgehaald, maar ik had geen tijd gehad om eens op het gemak rond te kijken. Toch ook weer wat gekocht. Enerzijds het boek van de wedstrijd (met de geschiedenis) en anderzijds een nieuw pompje. Hetgeen ik nu gebruik kon ik namelijk niet bevestigen op mijn fiets, iets wat met het nieuwe (een SKS CO2 pomp airchamp pro) wel kan (met dank aan mijn ouders). Magatje kocht me ook alvast de broek van de Otztaler, zodat ik een volledige outfit had moest ik de finish halen (en anders heb ik er toch een goeie broek bij)
Bij het thuiskomen alles klaargelegd voor de belangrijke zondag… Het beloofde niet zo’n warme dag te worden dus ’s morgens ging ik mijn nieuwe regenjas al aandoen. Kwestie van in de eerste 40 km afdaling toch al zeker niet zoveel kou te hebben.
Vroeg het bed in gedoken! Om 6u45 moest ik aan de start staan, dus opstaan rond 5u30 is de boodschap!
Be the First to comment.
Nadat we de voorbije dagen de bergen ingetrokken waren was het vandaag tijd om eens iets anders te doen. Al lange tijd was het gepland om zeker een bezoek te brengen aan de Swarovski Kristallwelten in Wattens. Aangezien het een minder goeie dag qua weer ging zijn beslisten we om dit vandaag te plannen (want in het hooggebergte zou het natuurlijk nog een stuk slechter zijn. Achteraf gelezen dat het zelfs gesneeuwd heeft).
Aangezien Wattens een eindje van Sölden ligt werd er iets vroeger vertrokken. We wilden om 10u aankomen, hopend dat de grote massa dan nog niet aangekomen was. Aangezien het sneller zou gaan over de autosnelweg kochten we maar een vignet (van prijs valt het eigenlijk nog mee). Op die manier ging de tocht ook een stuk sneller verlopen.
Iets na 10u waren we aanwezig. Er was al behoorlijk wat volk en ook de regen was aanwezig. Luka mocht niet mee naar binnen dus hij moest in de auto. Op weg naar daar wel moeten zoeken hoe ik mijn wagen afsluit zonder alarm. De voorbije keren was het alarm steeds afgegaan als Luka in de auto bleef. Blijkbaar moet ik de auto met de sleutel zelf sluiten (en niet met afstandsbediening).
Nadat de kaartjes gekocht werden, konden we richting de ingang door de mond van een een stenen reus. Wie verwacht binnenin de gekende Swarovskidingen tegen te komen zal een beetje teleurgesteld zijn. Eigenlijk betreed je een wereld van Kristallen. Het is allemaal erg kunstzinnig opgevat. Het ziet er allemaal wel erg goed uit en erg leuk gedaan. Het blonk natuurlijk allemaal nogal erg. Waarschijnlijk moest je de informatieborden bij alles lezen om het meeste goed te begrijpen, iets wat we niet altijd gedaan hebben waardoor het soms nogal ‘speciaal’ leek allemaal. Erg groot is het niet, op bijna een uurtje waren we buiten. Nuja, buiten… het grootste en langstdurende gedeelte moesten we nog doorgaan: de shop. Alles, maar dan ook alles wat er in Swarovski bestaat hebben ze er! Het is zondermeer indrukwekkend! Leuk is dat je korting krijgt met je ingangsticket (wel maar € 2).
Nadat de shop ook leeggekocht was (neen, er is nog wat overgelaten voor de andere klanten – gelukkig) gingen we richting Innsbruck. Via de GPS dachten we het stadscentrum gevonden te hebben, maar ’t lag nog ietsje verder. Parkeren deden we onderaan een overdekt winkelcentrum (niet al te groot, vlakbij het stadhuis). Daar zochten we een restaurantje waar we een kleingheid gegeten hebben. Zelf koos ik voor een spaghetti, kwestie van wat pasta te eten voor de grote dag die zou volgen…
Omdat het weer erg slecht was, hebben we eigenlijk niet zo heel veel van Innsbruck gezien. Er moesten echter nog steeds souvenirs gekocht worden, dus waagden we ons buiten. Gelukkig heeft het oude stadsgedeelte naast vele souvenirwinkels ook een soort van galerij, waardoor je toch wat droog kon rondlopen. Souvenirtjes werden eindelijk gevonden. We konden dus richting de auto, maar was het nu toch wel opeens ERG hard aan het regenenen. We schuilden even voor de Swarovski winkel van Innsbruck en… gingen nog maar eens binnen. Kwestie van nog wat te kunnen kopen dat we vergeten hadden in Wattens.
Toen het even wat minder regende vertrokken. Luka op kop, hij wist de weg tot de auto zonder problemen. Precies alsof hij alle dagen in Innsbruck van de Swarovski winkel naar de auto loopt. Slimme hond!
De terugrit naar Sölden verliep vlot, buiten het regenweer dan. Gaan eten deden we weer in hetzelfde als gisteren. Daarna nog even een bezoekje gebracht aan de Bike-expo van de Otztaler. Het nummer had ik gisteren al snel opgehaald, maar ik had geen tijd gehad om eens op het gemak rond te kijken. Toch ook weer wat gekocht. Enerzijds het boek van de wedstrijd (met de geschiedenis) en anderzijds een nieuw pompje. Hetgeen ik nu gebruik kon ik namelijk niet bevestigen op mijn fiets, iets wat met het nieuwe (een SKS CO2 pomp airchamp pro) wel kan (met dank aan mijn ouders). Magatje kocht me ook alvast de broek van de Otztaler, zodat ik een volledige outfit had moest ik de finish halen (en anders heb ik er toch een goeie broek bij)
Bij het thuiskomen alles klaargelegd voor de belangrijke zondag… Het beloofde niet zo’n warme dag te worden dus ’s morgens ging ik mijn nieuwe regenjas al aandoen. Kwestie van in de eerste 40 km afdaling toch al zeker niet zoveel kou te hebben.
Vroeg het bed in gedoken! Om 6u45 moest ik aan de start staan, dus opstaan rond 5u30 is de boodschap!