Sölden – dag 3: Over de Timmelsjoch naar Italië
Om 8 uur deze morgen werden we gewerkt door de aangekomen broodjes. Luka was net terug van zijn ochtendwandeling en had deze meegenomen van aan de voordeur. Jammergenoeg zat er een klein foutje in de bestelling, waardoor we niet 19 maar 9 broodjes hadden. We zouden dus onderweg nog eens moeten stoppen.
Op het programma stond de beklimming van de Timmelsjoch. We zouden klimmen vanuit Sölden, op de top een beetje rondlopen en vervolgens afdalen naar San Leonardo in Passiria.
Mijn ouders vertrokken met de brommer. Wij vertrokken iets later met de auto en moesten nog een paar inkopen doen en nog naar de bakker om middageten voor ons. Het is altijd zekerder wat mee te nemen, je kan nooit weten. De fiets stak ik in de auto met het idee om een stukje van de Timmelsjoch (vanuit Italië) met de fiets te doen.
Net zoals de Rettenbachgletsjer een paar dagen geleden moest er hier ook tol betaald worden. Het viel nog mee van prijs €18 heen en terug.
Vanaf het tolstation was het nog een achttal kilometer klimmen. Op de parking vonden we de brommers van mijn ouders terug en even later ook mijn ouders. Zij hadden er net een klein wandelingetje op de top opzitten en gingen reeds afdalen (het was hun bedoeling om ook de Jauffenpass – die ik zondag ook doe) mee te nemen.
Zelf hebben we boven eventjes vertoefd en genoten van het landschap. Je kon er echt mooi ver kijken. Alles lag ook goed in ’t zonnetje wat erg mooie foto’s opleverde. De wind zorgde er echter voor dat het wel niet al te warm was.
Na de nodige foto’s en het schouwspel van de bergen gingen we terug naar de wagen om de afdaling aan te vatten. De afdaling is iets meer dan 30 kilometer, maar bevat zeer veel bochten en een 17 tunnels. Af en toe was er gelukkig een mogelijkheid om langs de kant van de weg te parkeren om nog wat van de prachtige natuur te genieten
Het vele bochtenwerk werd op den duur toch wel wat lastig. De weg was ook niet al te breed en de motards dachten dat ze op een gesloten circuit reden. Dat er hier niet meer ongelukken gebeuren eigenlijk.
Tegen het middaguur kwamen we aan in St. Leonardo. Eerst eventjes nog wat gedronken op een terrasje en dan in het centrum onze boterhammen opgegeten. Erna nog eventjes kort de stad verkend, maar erg veel was er niet te zien. De zon deed ook haar best, waardoor het erg warm was, een beetje te om goed te zijn.
We beslisten dan maar om terug te keren richting de top van de Timmelsjoch en nog eens in Moos te stoppen. Ook dit dorpje/stadje was niet echt spectaculair. Voor we het goed en wel beseften waren we er reeds voorbij.
Van hieruit was het nog 22 km klimmen. Ik besloot het erop te wagen en omkleedde me en stapte op de fiets. Net voor het steile stuk. Mijn ouders waren op dat moment ook net terug van de Jaufenpass en zouden me eerst een klein deeltje vergezellen, maar uiteindelijk hebben ze me de ganse rit vergezeld en af en toe foto’s genomen. De klim is erg mooi, maar toch wel lastig. De kilometers aan 10% wegen toch wel door, zeker omdat het in de vlakke zon is. Maar het ging in feite wel goed. Ik kon een deftig tempo aanhouden, nog wat overhouden qua versnellingen en forceerde me niet teveel, het zal zondag een stuk minder vlot gaan. Het klimmen gaat niet extreem goed, maar ‘k mag zeker niet klagen. Ben hier ook maar met 1 doelstelling: uitrijden. En of dit nu in 10, 11, 12 of meer uur is. I don’t care! Er zijn hier toch geen indelingen qua goud, zilver, brons.
Eens boven de mouwstukjes aangedaan en de afdaling aangevat. Het is een snelle afdaling, waar ik zonder echt moeite te doen toch 90 km/u kon rijden, iets wat ik meer dan voldoende vond. Het pijnlijke is dat er nog een klimmetje van een anderhalve kilometer inzit aan bijna 10%. Dit wordt pijnlijk zondag.
Voor de rest rustig afgedaald, ‘k begon wat honger te krijgen, maar onze verblijfplek was niet meer zover.
’s Avonds met z’n allen eerst lekker gaan eten en daarna de fotootjes van de afgelopen dag bekeken! Er wordt hier nogal wat vastgelegd. Er zal werk zijn om orde te scheppen in de foto’s!
Morgen gaan mijn ouders naar het Kaunertal. Wat wij gaan doen ligt nog niet vast en zullen we morgenochtend zien (a.d.h.v. hoe iedereen zich voelt).
Be the First to comment.
Om 8 uur deze morgen werden we gewerkt door de aangekomen broodjes. Luka was net terug van zijn ochtendwandeling en had deze meegenomen van aan de voordeur. Jammergenoeg zat er een klein foutje in de bestelling, waardoor we niet 19 maar 9 broodjes hadden. We zouden dus onderweg nog eens moeten stoppen.
Op het programma stond de beklimming van de Timmelsjoch. We zouden klimmen vanuit Sölden, op de top een beetje rondlopen en vervolgens afdalen naar San Leonardo in Passiria.
Mijn ouders vertrokken met de brommer. Wij vertrokken iets later met de auto en moesten nog een paar inkopen doen en nog naar de bakker om middageten voor ons. Het is altijd zekerder wat mee te nemen, je kan nooit weten. De fiets stak ik in de auto met het idee om een stukje van de Timmelsjoch (vanuit Italië) met de fiets te doen.
Net zoals de Rettenbachgletsjer een paar dagen geleden moest er hier ook tol betaald worden. Het viel nog mee van prijs €18 heen en terug.
Vanaf het tolstation was het nog een achttal kilometer klimmen. Op de parking vonden we de brommers van mijn ouders terug en even later ook mijn ouders. Zij hadden er net een klein wandelingetje op de top opzitten en gingen reeds afdalen (het was hun bedoeling om ook de Jauffenpass – die ik zondag ook doe) mee te nemen.
Zelf hebben we boven eventjes vertoefd en genoten van het landschap. Je kon er echt mooi ver kijken. Alles lag ook goed in ’t zonnetje wat erg mooie foto’s opleverde. De wind zorgde er echter voor dat het wel niet al te warm was.
Na de nodige foto’s en het schouwspel van de bergen gingen we terug naar de wagen om de afdaling aan te vatten. De afdaling is iets meer dan 30 kilometer, maar bevat zeer veel bochten en een 17 tunnels. Af en toe was er gelukkig een mogelijkheid om langs de kant van de weg te parkeren om nog wat van de prachtige natuur te genieten
Het vele bochtenwerk werd op den duur toch wel wat lastig. De weg was ook niet al te breed en de motards dachten dat ze op een gesloten circuit reden. Dat er hier niet meer ongelukken gebeuren eigenlijk.
Tegen het middaguur kwamen we aan in St. Leonardo. Eerst eventjes nog wat gedronken op een terrasje en dan in het centrum onze boterhammen opgegeten. Erna nog eventjes kort de stad verkend, maar erg veel was er niet te zien. De zon deed ook haar best, waardoor het erg warm was, een beetje te om goed te zijn.
We beslisten dan maar om terug te keren richting de top van de Timmelsjoch en nog eens in Moos te stoppen. Ook dit dorpje/stadje was niet echt spectaculair. Voor we het goed en wel beseften waren we er reeds voorbij.
Van hieruit was het nog 22 km klimmen. Ik besloot het erop te wagen en omkleedde me en stapte op de fiets. Net voor het steile stuk. Mijn ouders waren op dat moment ook net terug van de Jaufenpass en zouden me eerst een klein deeltje vergezellen, maar uiteindelijk hebben ze me de ganse rit vergezeld en af en toe foto’s genomen. De klim is erg mooi, maar toch wel lastig. De kilometers aan 10% wegen toch wel door, zeker omdat het in de vlakke zon is. Maar het ging in feite wel goed. Ik kon een deftig tempo aanhouden, nog wat overhouden qua versnellingen en forceerde me niet teveel, het zal zondag een stuk minder vlot gaan. Het klimmen gaat niet extreem goed, maar ‘k mag zeker niet klagen. Ben hier ook maar met 1 doelstelling: uitrijden. En of dit nu in 10, 11, 12 of meer uur is. I don’t care! Er zijn hier toch geen indelingen qua goud, zilver, brons.
Eens boven de mouwstukjes aangedaan en de afdaling aangevat. Het is een snelle afdaling, waar ik zonder echt moeite te doen toch 90 km/u kon rijden, iets wat ik meer dan voldoende vond. Het pijnlijke is dat er nog een klimmetje van een anderhalve kilometer inzit aan bijna 10%. Dit wordt pijnlijk zondag.
Voor de rest rustig afgedaald, ‘k begon wat honger te krijgen, maar onze verblijfplek was niet meer zover.
’s Avonds met z’n allen eerst lekker gaan eten en daarna de fotootjes van de afgelopen dag bekeken! Er wordt hier nogal wat vastgelegd. Er zal werk zijn om orde te scheppen in de foto’s!
Morgen gaan mijn ouders naar het Kaunertal. Wat wij gaan doen ligt nog niet vast en zullen we morgenochtend zien (a.d.h.v. hoe iedereen zich voelt).