“Beklim 25 keer dezelfde helling in een bepaalde tijd”. Dat is de beschrijving van de Ironbig uitdaging van de Challenge-Big. Op papier lijkt het mee te vallen, in theorie is dat iets minder. Als je de voorwaarden leest kom je tot het besluit dat de Vlaamse hellingen 25 keer op dezelfde dag moeten gedaan worden. En dan begint het al lastiger te lijken/zijn.

Ik had al eens wat geprobeerd (5x Koppenberg), maar daar was ik niet echt tevreden van. Het probleem met de Koppenberg is niet zozeer de Koppenberg zelf (nouja, eigenlijk wel), maar toch ook een groot stuk het après Koppenberg gedeelte. Een extra rondje van bijna 4 km met daarin bijna evenveel hoogtemeters als de Koppenberg zelf. En hem dan afdalen? Neen, dat is ook geen optie. Daarvoor is hij te gevaarlijk.

Dan maar een andere berg gezocht en gevonden: de Paterberg. Amper 375m, gemiddeld 12%. Dat ging hem worden, want het rondje om terug aan de voet te komen was afdalen!

Gisteren dan naar de Paterberg gereden om het te proberen. De eerste beklimming ging vlot, de tweede nog vlotter. Na 5 keer dacht ik: laten we eens een snelle tijd neerzetten. ’t lukte op 2 min en 6 seconden, onder de 2 minuten was bijna niet te doen (toch voor een wielertoeristje zoals ik). ’t was eigenlijk mijn bedoeling om na 10 keer een eerste rustpauze in te lassen, maar ’t ging nog zo goed. Lang duurde het echter niet meer tegen dat de klimtijden de hoogte ingingen en de grens van de 3 minuten bereikten (en er zelfs over gingen). Vanaf klim nummer 15 was het dan helemaal afzien geblazen. Een wandelaar merkte dat ook op en zei: ‘ge zijt er bijna jongen, nog ffkes’. Toen ik dan zei dat het de 15e keer was keek hij nogal raar. ’t is precies beetje zottenwerk

Ik zag het na de 15e keer eventjes niet meer zitten om het rondje tot aan de voet te doen. ’t moest wat meer vooruit gaan. Dan maar 3 keer afgedaald. Netjes in het gootje (want ook al gaat het slecht, het gootje heb ik bergop niet gebruikt)!

De laatste beklimmingen gingen erg moeizaam. De handen, rug, schouders… het begon allemaal pijn te doen, en dan spreek ik niet over de benen! ’t is maar 375 meter, maar ’t zijn toch wel lastige meters.

3u en 10 minuten nadat ik eraan begonnen was, was het eindelijk zover! Ik had de Paterberg 25 keer beklommen! Eindelijk klaar! Maar… had ik me niet misteld. Gelukkig brachten laptop en GPS het verlossende antwoord: ik had hem weldegelijk 25 keer beklommen!

Met dit gekkenwerk ben ik de 14e ironbig geworden, de eerste die de Paterberg gedaan heeft. Op naar de volgende? Misschien, maar dan toch geen kasseihelling. Als ik er nog eentje doe, dan wordt het de kluisberg. Maar misschien toch eerst nog eens wat trainen.

In elk geval. 9,3 km klimmen aan 12% gemiddeld over kasseien… ’t is niet echt aan te raden! Maar de voldoening achteraf is er wel!