Regen & pech
De weermannen (en vrouwen) hadden het voorspeld: dit weekend geen al te best weer. Flandrienweer, geen Wouter-weer. Desondanks deze ochtend toch besloten te starten. We gingen wel zien hoever we konden rijden…
Het aanschuiven verliep behoorlijk vlot (achter mij stond er precies iemand die niet doorhad dat het maar vanaf 7u open ging. Vanaf kwart voor 7: “alé, dat gaat hier traag! Loopt es door mensen”. Traditiegetrouw ook enkele voorstekers. Rond 6.50 galmde door mijn oortjes ‘New message Marc: Ik sta op 100 meter van het podium’. Aha, hij was ook gearriveerd. Achter ’t podium zou’k wel op hem wachten.
Rond 7.10 was het dan zover: het podium op, even het ’talrijke’ publiek groeten, eerste knip in de kaart en al direct de gevaarlijke afdaling van het podium. Voor sommigen al de eerste valpartij. Het weer zag er voorlopig goed uit, iets warmer zelfs dan vorig jaar. 5 minuutjes later was Marc daar ook, hij was ook nog een kennis tegengekomen.
Samen vertrokken we, klaar voor de 260… Al snel kwamen we terecht in een grote groep. Minder gunstig was dat we daarvan op kop reden. In plaats van ons voorbij te steken bleven ze in ’t wiel. Dat was nu niet de bedoeling. Een kilometertje per uur trager gaan rijden en sommigen merkten dat het niet te snel ging. Aan een mooi tempo reden we richting de eerste bevoorrading. Voorlopig ging alles nog goed. Wel al wat nat van opspattend water (tip: er bestaan spatbordjes! Je houdt niet enkel je kledij proper, maar ook de andere).
Na de bevoorrading begon het grijzer te zien en het duurde niet lang eer de eerste druppels voelbaar waren. ’t was zover. Het flandrienweer begon. De koude sloeg ook al toe. Tijdens de beklimming van de Kluisberg leek het even beter te worden. Een telefoontje naar het thuisfront liet echter duidelijk worden dat het ergste nog moest komen. De smsjes van Jan en Eddy lieten ook uitschijnen dat het in respectievelijk Ruiselede en Deinze stevig aan het regenen was.
In de afdaling van de Kluisberg sloeg de koude over op de handen. Amai, fris fris fris. Even wat sneller gereden in de hoop dat het ging opwarmen. Daarbij werd ik vergezeld door Dirk44 van wielertoerist.be. Een van de weinige van de website die ik tegenkwam eigenlijk… Had gehoopt op meer wielertoerist.be shirtjes.
Net voor Nokere zat ik weer midden van een groep. Even naar voor ‘gestormd’, aangezien ik ongehinderd Nokere berg op wou. Daar kwam ik ook Fabien nog eens tegen (had hem aan de bevoorrading al gezien). Boven na Nokere had ik het plan om een tijdje alleen door te gaan, zodat ik ongehinderd de kasseistroken in de buurt van Wannegem/Lede enz kon doen. De eerste ging perfect. Op de tweede zat ik alweer bij een andere groep. Daar proberen voorbijrijden en toen sloeg het noodlot toe. Recht een put binnen bij het voorbijsteken en 2x lek. Bij goed weer zou dit niet het einde betekend hebben, maar nu was het een onmogelijke opdracht. De handen hadden ijskoud, het regende…
Zelf kreeg ik de banden totaal niet in orde. Een bewoner heeft me geholpen (ze waren zelf aan het wachten op familie). Intussen het thuisfront maar verwittigd dat ze me mochten komen halen. Nog verderrijden zou onverantwoord zijn geweest.
Zo kwam er na 131 km een einde aan deze Ronde van Vlaanderen. Jammer? Ja en nee. Natuurlijk was het de bedoeling uit te rijden, maar met dit weer was het misschien niet echt verantwoord meer. Had ’s morgens al een verkoudheid dusja.
9 comments
De weermannen (en vrouwen) hadden het voorspeld: dit weekend geen al te best weer. Flandrienweer, geen Wouter-weer. Desondanks deze ochtend toch besloten te starten. We gingen wel zien hoever we konden rijden…
Het aanschuiven verliep behoorlijk vlot (achter mij stond er precies iemand die niet doorhad dat het maar vanaf 7u open ging. Vanaf kwart voor 7: “alé, dat gaat hier traag! Loopt es door mensen”. Traditiegetrouw ook enkele voorstekers. Rond 6.50 galmde door mijn oortjes ‘New message Marc: Ik sta op 100 meter van het podium’. Aha, hij was ook gearriveerd. Achter ’t podium zou’k wel op hem wachten.
Rond 7.10 was het dan zover: het podium op, even het ’talrijke’ publiek groeten, eerste knip in de kaart en al direct de gevaarlijke afdaling van het podium. Voor sommigen al de eerste valpartij. Het weer zag er voorlopig goed uit, iets warmer zelfs dan vorig jaar. 5 minuutjes later was Marc daar ook, hij was ook nog een kennis tegengekomen.
Samen vertrokken we, klaar voor de 260… Al snel kwamen we terecht in een grote groep. Minder gunstig was dat we daarvan op kop reden. In plaats van ons voorbij te steken bleven ze in ’t wiel. Dat was nu niet de bedoeling. Een kilometertje per uur trager gaan rijden en sommigen merkten dat het niet te snel ging. Aan een mooi tempo reden we richting de eerste bevoorrading. Voorlopig ging alles nog goed. Wel al wat nat van opspattend water (tip: er bestaan spatbordjes! Je houdt niet enkel je kledij proper, maar ook de andere).
Na de bevoorrading begon het grijzer te zien en het duurde niet lang eer de eerste druppels voelbaar waren. ’t was zover. Het flandrienweer begon. De koude sloeg ook al toe. Tijdens de beklimming van de Kluisberg leek het even beter te worden. Een telefoontje naar het thuisfront liet echter duidelijk worden dat het ergste nog moest komen. De smsjes van Jan en Eddy lieten ook uitschijnen dat het in respectievelijk Ruiselede en Deinze stevig aan het regenen was.
In de afdaling van de Kluisberg sloeg de koude over op de handen. Amai, fris fris fris. Even wat sneller gereden in de hoop dat het ging opwarmen. Daarbij werd ik vergezeld door Dirk44 van wielertoerist.be. Een van de weinige van de website die ik tegenkwam eigenlijk… Had gehoopt op meer wielertoerist.be shirtjes.
Net voor Nokere zat ik weer midden van een groep. Even naar voor ‘gestormd’, aangezien ik ongehinderd Nokere berg op wou. Daar kwam ik ook Fabien nog eens tegen (had hem aan de bevoorrading al gezien). Boven na Nokere had ik het plan om een tijdje alleen door te gaan, zodat ik ongehinderd de kasseistroken in de buurt van Wannegem/Lede enz kon doen. De eerste ging perfect. Op de tweede zat ik alweer bij een andere groep. Daar proberen voorbijrijden en toen sloeg het noodlot toe. Recht een put binnen bij het voorbijsteken en 2x lek. Bij goed weer zou dit niet het einde betekend hebben, maar nu was het een onmogelijke opdracht. De handen hadden ijskoud, het regende…
Zelf kreeg ik de banden totaal niet in orde. Een bewoner heeft me geholpen (ze waren zelf aan het wachten op familie). Intussen het thuisfront maar verwittigd dat ze me mochten komen halen. Nog verderrijden zou onverantwoord zijn geweest.
Zo kwam er na 131 km een einde aan deze Ronde van Vlaanderen. Jammer? Ja en nee. Natuurlijk was het de bedoeling uit te rijden, maar met dit weer was het misschien niet echt verantwoord meer. Had ’s morgens al een verkoudheid dusja.
amai en zeggen dat ik in januari / februari ook nog het idee had om mee te rijden. Maar helaas had ik die tijd geinvesteerd in iets anders ^^. Dus dankzij een slechte voorbereiding zelfs niet aan de start verschenen.
Wouter,
Jammer van het weer maar wel verstandig om te stoppen want het seizoen is nog maar net begonnen hè. Uiteindelijk heb je toch nog de helft kunnen rijden wat op zichzelf al een hele prestatie is.
En als je die 130 van afgelopen donderdag er bij telt, dan kom je toch aan een hele ronde van Vlaanderen.
Hoi Wouter
Ik vindt het een hele prestatie dat je er aan begonnen bent na de rit van afgelopen donderdag.
Hier zaren meer klimmen in dan de ronde van Vlaanderen. Dus petje af
groten Toon
Hallo Wouter,
Brute pech zeg. Eerst dat rotweer en dan twee lekke banden. Het zal je maar overkomen. De wet van Murphy weet je wel. Ik wens je niettemin van harte proficiat. En, niet getreurd echter, misschien rijden we deze zomer nog eens “De Vlaamse Reuzen” en ….liefst zonder regen.
Groeten,
Marc.
dag wouter, ook wel wouti genaamd in onze vriendenkring. Namens het fascoteam geef ik je toch een pluim voor de prestatie. Ik en Japser hebben hoogst persoonlijk de 140 km afgehaspelt en waren zeer tevreden dat je ons niet hebt voorbij gefietst.
veel groetjes, en komt zeker naar de klasreünie, Matthijs
Ahoi piraat!
Liever niet ziek zijn… dan kan je deze week ook nog fietsen. Verstandige keuze.
Trouwens, omdat ik niet meekon naar de RVV (slechte conditie en dergelijk), zei je dat ik die maar in de zomer es moest doen. Wel, nu zijn we met twee als je hem helemaal wilt uitrijden 😉
Geen paniek. Er komen nog zoveel kansen…
Gefeliciteerd Wouter,dubbele pech en de koude waren er te veel aan.Op je jonge leeftijd moet je geen risico’s nemen met de gezondheid.Na onze 28 hellingen van vorige donderdag heb je zeker meer dan een Ronde Van Vlaanderen gefietst.Ik was er al 29 toen ik met ‘extravagante’ krachtexplosies begon,je hebt dus nog tijd zat.
Hello Wouter,
Gisteren was echt lastig door de regen. Ik heb geen mechanische probleem gehad. Mijn conditie was goed. Maar het weer was echt te nat en koud voor amateurs die voor “plezier” fietsen. Rond 5u. ben ik een paar keer in cafés gestopt om de sterkste draches te laten passeren.
Toch, was het weer niet de reden waarom ik denk dat ik deze koers niet meer zouden doen. Ik vond het jammer dat de deelnemers op de fietspaden moesten blijven rijden langs de grote wegen van het begin van het parcours. Met zoveel mensen (zo’n 18.000?), zouden de organisatoren toch een baan kunnen sluiten. Ik heb een paar accidenten gezien op rondpunten en directionele paaltjes. En er waren ook zoveel mensen met leek bandjes langs de fietspaden!
Toch was het tof om eens samen te rijden. Ik heb ook met Mark Nachtegaele gezien !
Ciao!
Hallo Wouter,
Het was inderdaad fijn om een mede deelnemer van de Ventoux te ontmoeten. Jammer dat ik je niet heb tegengekomen. We zijn met 6 vrienden in Brugge gestart en alle 6 aangekomen. Nu wij hadden een volgwagen ingehuurd met bevoorading en verse kledij (Heb na de Kwaremont een volledige nieuwe tenue aangetrokken). Ikzelf heb van wiel moeten wisselen, een spaak gesprongen en teveel slag. Een andere van onze groep kettingbreuk op de Molenberg, geduwd naar de materiaalpost. Toch hebben we nog een gemiddelde gehaald van 26,3. Ik had reeds 3000 km voorbereiding in de benen. Heb de afstand en de koude goed verteerd.
Verder veel succes met de volgende uitdagingen en misschien komen we elkaar nog eens tegen.
Groetjes,
Marc