Na een goede (en welgekomen) nachtrust ging het vandaag richting Tre Cime di La Varedo, de beruchte klim uit de ronde van Italië. Onderweg daarnaartoe ging het echter nog over de Valparolo, Falzarego en de Tre Croci. Goed voor enkele uren klimplezier.
De eerste klim van de dag was de Passo Valporola. Deze klim begint aan San Cassiano (nuja, eigenlijk al vanaf La Villa, maar dat iss het voorgebergte) en duurt een 9 km. Met een gemiddelde van 6,9 procent is het een helling die nog meevalt om mee te beginnen. De zichten waren in elk geval mooi, San Cassiano was van bovenaf (een honderd meter voor de top) goed zichtbaar. Het weer was al iets beter dan tijdens de heenreis, maar het was niet echt deftig te noemen. De wind waaide hard en boven was het nog frisjes. Voor het afdalen daarom maar de regenvest aangedaan, kwestie van geen kou te vatten. In de afdaling kwamen we ook nog voorbij aan de Passo Falzarego om vervolgens de afdaling van 17 km richting Cortina d’Ampezzo te nemen.
Klim twee ging richting Tre Croci. Iets minder lang van klim dan de Valporola, maar klein beetje steiler (ongeveer 7,2 procent). De temperatuur was al iets beter, maar nog steeds niet ideaal. Het klimmen ging nog steeds behoorlijk. Een ritme van 813 meters per uur terwijl het op de Valporola nog 787 meters per uur was geweest.
Na de Tre Croci ging het eventjes naar beneden, niet heel lang (van 1776 meter naar 1635 meter). Daarna begon de klim richting de Tre Cime. Net voor de voet nog even gegeten, kwestie van nog wat voedsel binnen te hebben.
De klim van Tre Cime bestaat uit twee stukken, gescheiden door een tolpoort, aangezien auto’s moeten betalen om naar boven te gaan. Ook het eerste stuk is tamelijk lastig, met 1,1 km aan 8,2 procent. Het tweede stuk is iets lastiger. Over 4,1 km gaat het dan aan een stijgingspercentage van 11,8%. Echt fietsen kan je het niet noemen, het is meer naar boven stampen. Nuja. Het uitzicht was wel prachtig. Vanop 2326 meter hadden we een goed zicht op de vallei en op de klim die we gedaan hadden. Een tien minuutjes later zag ik ook Marc opdraaien naar de top. Voor beiden was de berg dus geslaagd.
Erg warm was het daarboven zeker niet, hoewel de zon scheen. Al snel kozen we daarom voor de afdaling. Een gevaarlijke afdaling in feite, gezien de steiltegraad. De afdaling ging opnieuw voorbij het tolpoortje, en vervolgens was het nog een 10 kilometers verder bergaf. Een klein klimmetje nog iets verder, maar eigenlijk was het achter de Tre Cime meestal dalend richting Cortina d’Ampezzo.
In Cortina d’Ampezzo moesten we weer richting Falzarego. In tegenstelling tot de heentocht was het nu die Falzarego die het langst was, en de Valporola maar een kilometer of 2. In het heenrijden was dit omgekeerd geweest. De klim was tamelijk lang, toch naar Dolomietennormen. 15 km met een percentage van 5,5 procent, waarvan het zwaarste stuk zich naar het einde toe situeert. Boven op de Falzarego nog een tijdje op Marc staan wachten, maar na een 10 minuten toch vertrokken omdat het veel te kou was. Marc voelde hem trouwens niet 100% en daardoor was hij af en toe eens gestopt. In San Cassiano dan verder gewacht (binnen, waar het iets warmer was).te
In totaal stond er 112 km op de teller en 3210 hoogtemeters. Mooi ritje dus om mee te beginnen.
Een fotootje: het uitzicht vanop de Tre Cime. Later zullen er wel meer online komen