Een tijdje geleden vertelde ik reeds over het vertrek van Roland en Jozef naar Santiago de Compostela. Toen waren we met een viertal de eerste rit gaan meerijden (tot aan de Franse grens). Afgelopen vrijdag waren ze dan aangekomen in Santiago na een tocht van 3 weken en rond de 2500 kilometer. De terugreis was gepland voor gisteravond (omdat het vliegtuig een stuk goedkoper was na het weekend). Normaalgezien moesten ze dan nog met de trein naar huis. Tesamen met Roland’s vriendin Mariette en de vrouw van Jozef (Daisy) hadden we echter afgesproken om ze op Zaventem te gaan halen. Op voorhand hadden ze al zitten klagen over het feit dat de fietsen in elkaar steken een tamelijk groot werk was en dat ze dat waarschijnlijk op het perron in Gent moesten doen.

Nadat we even in Zaventem hadden rondgereden (we dachten dat we in de verkeerde parking zaten) hadden we nog een twintig minuutjes over tot het vliegtuig zou landen. Net zoals de andere vluchten vanaf Madrid gisteren was het vliegtuig namelijk een 15 tal minuutjes vroeger dan gepland. Het was echter nog een tijdje wachten eer ze buitenkwamen. Een moeilijk moment (aangezien ze niet mochten weten dat we er waren) was toen Jozef belde om te melden dat hij geland was. Toen hij vroeg wat dat lawaai op de achtergrond was kreeg hij als antwoord: ‘O, ik zit in de Carrefour’.

Rond 19.10 kwam er dan Roland als eerste naar buiten, eens goed rondkijkend om te zien waar hij heen moest voor de trein. Snel merkte hij echter ons groepje op, toch wel met enige verbazing. Even later kwam dan ook Jozef af, ook die was natuurlijk aangenaam verrast.

Ze hadden wel een vermoeden gehad dat we er in gingen staan, maar hadden zich ook afgevraagd hoe het dan met de fietsen moest. Aangezien er dan met 1 auto moest gekomen worden konden de fietsen natuurlijk niet weggestoken worden. Aangezien wij meewaren met de wagen was dat direct opgelost. Op het gemakje gingen we dan maar naar de wagen en begonnen we Roland zijn fiets weer een stuk samen te steken zodat hij op het rek kon gezet worden. Jozef slaagde erin de doos met de fiets gewoon in de auto te steken, nog iets makkelijker, maar wij moesten natuurlijk ook met 3 achteraan zitten, wat het moeilijk maakt om zetels plat te leggen.

Na een hartelijk afscheid ging het dan richting Bellem alwaar we Roland afgezet hadden. Kort nog even wat zaken die ik in de tijd dat hij weg was had gemaakt voor zijn boek (waarover later meer) getoond en dan gingen we ook maar huiswaarts.

Weer een avontuur dat erop zat.